تورك مشاهير و مفاخير لر
AZƏRBAYCAN,QAŞQAE,TÜRKMƏN,XƏLƏC ،ƏFŞAR VƏ...



استاد سخن،شاعر نغز گفتار و دلسوخته مرحوم حاج رضا صراف تبريزي در سال 1271 هجري قمري در محله ي راسته كوچه تبريز در دربند حصار ديده به جهان گشود.در سن 12 سالگي پدر خود را از دست داد به ناچار براي گذراندن زندگي به شغل پدرش يعني صرّافي روي آورد.مغازه اش در تيمچه ي حاج سيد حسين ميانه قرار داشت.در حين تجارت،به آموختن ادبيات فارسي و عربي پرداخت.
حاج رضا صراف هميشه در محافل علمي و ادبي شركت داشت و از سال 1291 ه .ق (از 20سالگي) يكي از اعضاي برجسته انجمن ادبي صفا بود كه جلسات انجمن در خانه وي تشكيل مي شد.او هميشه از محضر اديب نامدار مرحوم « لنكراني » پيش كسوت اين انجمن استفاده مي برد.
اين مرد اديب همواره از فقر فرهنگي مردم زمانه اش رنج مي برد و از اينكه مي ديد در جامعهاي ه او زندگي مي كند علم و ادب در مقام مقايسه با ماديات چندان اهميتي ندارد خطاب به خود مي گويد:
صراف ، نقد شعري داخي خرجه گئتميري مين بيت دن مقدم اولوب ايندي بير فلوس
در اواخر عمرش به شغل بنكداري مشغول بود كه انقلاي مشروطيت آغاز شد و او چون كه يك عمر در زمهرير اختناق زندگي كرده بود و مضرات استبداد را لمس كرده بود .... لذا پيام هاي نويد بخش نهضت مشروطه را با جان و دل پذيرا مي گردد.
شروع به سرودن اشعاري با مضامين انقلابي مي كند و در بحبوحه ي نهضت مشروطيت زماني كه همشهريانش در كنسول گري انگليس متحصن شده بودند.درياي غيرت او به غليان آمد و به سرودن اشعار مهيّج و انقلابي پرداخت:

اي ملت اسلام اويان وقت سحردي
گؤر بير نه خبر دي
بس دير بو قده ر ياتما چؤرؤرسن نه خبردي
دور وقت سحردي
صراف در عمر كوتاه خود در حدود 2500 بيت شعر سروده كه علاوه بر غزليات،اشعار نغزي در موضوع حادثه ي كربلا سروده كه حكايت از علاقه مندي و اظهار ارادت شاعر به ساحت مقدس معلم بزرگ شهادت حضرت حسين ن علي(ع) دارد و بيش از نصف ديوانش به مراثي و مدايح اهل بيت(ع)اختصاص يافته است.در حقيقت صرّاف يكي از 4 شاعر بزرگ مرثيه سراي 100-150 سال اخير بوده است.
برخي از شاعران او را سعدي تركي سرا و برخي ديگر او را با نظامي مقايسه كرده اند.شخصيت ادبي صراف چنان از عظمت و ابهت برخوردار است كه شعراي بعد از او از جمله غزلسراي معصر علي آقا واحد تحت تاثيرش قرار گرفته.همچنين استاد شهريار از او چنان متاثر گرديده كه او را به عنوان يكي از نوابغ ادبي آذربايجان مورد ستايش قرار داده است.
صراف نه ماه پس از صدور فرمان مشروطيت در 17 ربيع الاول سال 1325 در سن 54 سالگي به دنبال ابتلا به بيماري آسم در تبريز چشم از جهان مي بندد.
ديوان اشعارش شش ماه پس از درگذشتش در ماه رمضان 1325 در تبريز چاپ مي گردد.
یارپاق لار :


Powerd By : ARZUBLOG.COM Theme Designer : Blogskin.ir